ım?" veya "İguanam çok sinirli oldu, her eve yeni gelene yelesini açıyor, zaptedemiyorum" gibi sorunlarla gelen müşterilere yaklaşımı öğrenmeyi çok isterdim.
likle de çikolatayla aram hiç yoktur. Ama değişik şekilli çikolatalar üretmek, onları meyvelerle şekerlerle kombinleyip süslemek çok cezbedici geliyor. Araf kitabındaki Gail karakterinin türkiye şubesi olmaya bu konuda talibim, şimdiden belirteyim :)
yasınız. Şöyle butik kitapçılar vardır ya, ana caddelerin bir arka sokağında yer alır, mutlaka 3-5 müdavimi vardır. Çalışan, o kişilerle mutlaka sohbet eder, çay ikram edip son okudukları kitabı tartışır ve onlara yeni şeyler önerir. Heh işte bunu yapmaya yetenekli olmak istiyorum bende. Kültürüme kültür katmak, yeni insanlarla tanışmak istiyorum.
bir işi denemek ama düşününce çok enteresan geldi kulağıma. Böyle süslü süslü taşlarla veya tüllerle bezeli değişik taçlar; tokalar yaratmak sanki keyifli olurmuş gibi geldi. Ekmeğimi kazanacak kadar yaratıcılık ve gerekli sabır da olduğuna göre; tasarımlarımla kendime müşteri bulurdum sanırım.Herşeye rağmen
Sonuç: 5 saatlik sınırsız eğlence
Günün mottosu : Allah Rockband'in ve X-box'ın yaratıcıların korusun, amin! :))
vs. 
Ben de mimi devam ettiriyor ve I am not your freud ve Eliza Doolittle 'ı mimliyorum. Haydi kızlar yazı başına :)
Tüm bu konuşmaları şöyle bir kafamda toparlayınca, 5 farklı profil çıkardım, bakınız elimizde şimdilik neler var:
Bu cümleyi anlamam sanırım bir kaç yılımı aldı!! Buradan tüm pilotlara seslenmek istiyorum. Bilindiği üzere pilotlar; oldukça kaliteli eğitimlerden geçen kültürlü insanlar. Eh tamam anladık mesleğin getirisi olan belli bir karizma durumu var (yiğidi öldür hakkını yeme) Ama boşvermişlik, karizmatiklik de bir yere kadar değil mi a be sevgili pilotlar! Tek bir pilotun bile mi İngilizcesi güzel ve anlaşılır olmaz, hepsi mi korkunç bir aksanla konuşur ve kelimeleri mırıl mırıl, ağızlarının içinde söylerler. Olmaz, olamaz imkansız derler adama. O zaman geriye tek bir açıklama kalır:
rip kişiler, diplomayı ellerine aldıkları günden itibaren deplasmandaki zorlu bir maçı 3-0 kazanmış futbolcu moduna girerler. Maçta başarılı olduğunun gayet bilincinde olan ve kendisine döndürülecek 38 mikrofonu ön gören maçın favori adamı; yöneltilen sorulara hep böyle bir yarım yamalak, hep bir nefes nefese, mırıl mırıl cevap verir. İşin kötüsü o kadar iyi oynamış ve o anda yorgunluğu gözlerinden o kadar net okunur ki kızamassınız da artistliğine :)İşte bu sendromun, yolcular üzerinde bıraktığı etki yüzünden, yıllar yılı yazımın başında bahsi geçen cümle "kebin kru teiiiyoof poss.." şeklinde kulağıma çalındı. Hoş; biraz mantık, biraz google yardımıyla boşluklar tamamlandı ama gel gelelim bir cümleyi dahi bitirmeye üşenen ingilizce konuşan pilot profilinin gizemi içimde bir uktedir kaldı. 
Hele ki o ilk kalkış yapıldıktan sonra ki, donuk bir ses tonu ve vurgu yoksunluğuyla yapılan bilgi verici konuşmalar vardır ya işte şu yükseklikte uçuyoruz, hava sıcaklığı şu kadar gibilerinden. Dikkat edin ingilizce versiyonları daha da kısadır ve pilotta adeta "yaauu şunları da zaten zorunluluktan söylüyorum, bitse de gitsek" şeklinde bir hava vardır. Tam da bu sebepten; gece nöbetinin son dakikalarında, huysuz hasta yakınına dert anlatmaya çalışan veya verdiği reçeteyi acaba kril alfabesiyle mi yazdı diye düşündürten baymış doktor profilini de andırırlar.
İşin özü, bir yanım "ne bu havalar hajı(!)" demek istese de, bir yanım da için için -Burhan karakterinin sosyete hastalığı olarak gördüğü panik atak rahatsızlığına olan sempatisi gibi- "şu sendromu bizzat yaşamak vardı ya" diye imrenir.
Son söz: Doktor civanım, F4 pilotum, Tsubasam; 23 Nisan'da üçünüzden birinin koltuğunda gözüm var. Reçeteler hazırlana, emniyet kemerleri takıla, maçın ilk düdüğü çala dursun!
.jpg)
işte böyle birşey benim istediğim..
